........دوست داشتن از عشق برتر است . عشق یک جوشش کوراست و پیوندی از سر نابینایی .

اما دوست داشتن پیوندی خود آگاه و از روی بصیرت زلال و روشن . عشق بیشتر از غریزه آب می خورد و

چیزی که از غریزه سر زند بی ارزش است و دوست داشتن از روح طلوع می کند و تا هرجا که یک روح

ارتفاع دارد, دوست داشتن نیز همگام با آن اوج می یابد.

عشق زیبایی های دلخواه را در معشوق می آفریند و دوست داشتن زیبایی های دلخواه را در «دوست»

می بیند و می یابد.

عشق همواره با شک آلوده است و دوست داشتن سرا پا یقین است و شک ناپذیر. از عشق هرچه

بیشتر می نوشیم, سیراب تر میشویم و از دوست داشتن هر چه بیشتر, تشنه تر. عشق هرچه دیرتر

می پاید کهنه تر می شودو دوست داشتن نوتر.

عشق بینایی را میگیرد و دوست داشتن میدهد.

عشق خشن است و شدید و در عین حال ناپایدار و نا مطمعن و دوست داشتن لطیف است و نرم و در

عین حال پایدار و سرشار از اطمینان.

                                             ((دکتر علی شریعتی))